U znakomitej większość ofiar koronawirusa zaobserwowano wcześniej obniżony jeden parametr krwi. Sprawdź, o który wynik chodzi. fot. Shutterstock. Międzynarodowy zespół naukowców ze szpitala Chińskiej Ludowej Armii Wyzwolenia w Pekinie i Uniwersytetu Kalifornijskiego w Davis przeanalizował historię medyczną 85 osób, które Nadmiar płytek krwi może prowadzić do powstawania zakrzepów w naczyniach krwionośnych, zaś ich niedobór do groźnych krwawień. Badanie P-LCR nigdy nie jest wykonywane samodzielnie, lecz zazwyczaj razem z oznaczeniem innych parametrów, takich jak PLT (całkowita liczba płytek w próbce), MPV (średnia objętość płytek krwi) i PDW Morfologia PCT – norma w badaniu krwi. Jak wygląda oznaczanie PCT? Badanie krwi przeprowadza się w próbce krwi żylnej, pobranej na czczo. Norma prokalcytoniny u dorosłych to 0,05 – 0,1 ng/ ml (norma procentowo mieści się w granicach 0,14–0,36 w stosunku do całej objętości krwi). U dzieci norma PCT jest odmienna niż u dorosłych EOS w morfologii podwyższony jest najczęściej u pacjentów cierpiących na choroby alergiczne, atopowe i zapalne. Także chorobom pasożytniczym towarzyszą eozynofile podwyższone. EOS powyżej normy to stan określany jako eozynofilia. Wynik EOS w granicach 400–1000/ mm³ to eozynofilia nieznaczna, zaś 1000–3000/ mm³ to eozynofilia Morfologia z rozmazem to badanie laboratoryjne, dostarczające informacji o rodzajach i ilości białych krwinek we krwi, czerwonych krwinek i płytek krwi. Wyniki te są przedstawiane jako wartości procentowe i bezwzględne i porównywane z zakresami referencyjnymi w celu określenia, czy wartości są prawidłowe, niskie czy wysokie. Zmiany w ilości białych krwinek mogą pomóc w Gdy wyniki badań są bardzo złe, a płytek skrajnie mało, może okazać się konieczna transfuzja krwi lub samych płytek. Niskie płytki krwi u dziecka dają podobne objawy, jak u pacjentów dorosłych. Są to przede wszystkim krwawienia podskórne, krwawienia z nosa, krwawiące dziąsła, tendencja do zasinień itd. . Trombocyty (płytki krwi) są komórkami biorącymi udział w regulacji krzepnięcia krwi. Pełnią także ważną rolę w magazynowaniu i transporcie niektórych ważnych biologicznie substancji jak serotonina i dolną granicę normy liczby płytek krwi uważa się zwykle w mm3 (w jednostkach układu SI: 150 x 109/l). Normy mogą się różnić pomiędzy poszczególnymi i przebieg obniżonego poziomu płytek krwi Obniżenie poziomu płytek krwi może być spowodowane wieloma różnymi czynnikami. Należą do nich: ostre infekcje (w tym poważne infekcje uogólnione), zespół wykrzepiania śródnaczyniowego, choroby autoimmunologiczne, toksyczny wpływ leków i chemikaliów, układowe choroby tkanki łącznej, choroby krwi i szpiku kostnego (w tym białaczki).Układ krzepnięcia ma dużą rezerwę bezpieczeństwa i nawet wyraźne obniżenie się płytek krwi (do 50 x 109/l) nie daje zwykle żadnych objawów, ale należy zachować dużą ostrożność, ponieważ narastające, nie leczone obniżanie się poziomu płytek krwi (do poziomu poniżej 20-30 x 109/l) grozi poważnymi powikłaniami pod postacią krwawień do różnych udać się do lekarza i leczyć obniżony poziom płytek krwi Każdy przypadek wyraźnego obniżenia się poziomu płytek krwi wymaga pilnej konsultacji lekarskiej. Szczególnie niepokojące jest współistnienie objawów infekcji, pojawienie się zmian wybroczynowych na skórze oraz współistnienie znacznego obniżenia się liczby krwinek białych lub poziomu dłużej trwające obniżenie się poziomu płytek wymaga zwykle specjalistycznej diagnostyki szpitalnej, w tym punkcji szpiku obniżonego poziomu płytek krwi Leczenia domowego nie ma. Nie można opierać się na pojedynczym wyniku. Należy pamiętać o możliwości błędu laboratoryjnego: zbyt długie pozostawienie próbki krwi w probówce lub niezgodne z procedurą pobranie i przechowywanie próbki może spowodować samoistne wykrzepianie się płytek – wynik będzie wtedy fałszywie zawarte w dziale Specjalista Radzi mają charakter informacyjny i należy je traktować jako dodatkową pomoc przy udzieleniu niezbędnej pomocy choremu oraz jako ewentualny wstęp do leczenia przez specjalistę. Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za efekty zastosowania w praktyce informacji umieszczonych w dziale Specjalista Radzi. Witam. Ostatnio czuje sie ospała i przemęczona, mam chwilami zawroty glowy. Zrobilam sobie morfologię, która wyszla niepokojąca (oczywiście przed oczyma mam najgorszy scenariusz). Przeszlo trzy lata temu także robilam morfologię, wyniki były niemal identyczne jak mam teraz, ale nikt nie zasiał paniki w mojej głowie, wiec nie przejęłam sie zbytnio. Teraz niestety drżę ze strachu. Oto moje wyniki: leukocyty 2,6 (trzy lata temu 2,6) tys/ul [4-10] erytrocyty 4,4 (4,35) mln/ul [3,7 - 5,1] hemoglobina 13,8 (13,8) g/dl [12-16] hematokryt 40 (39) % [37-47] płytki krwi 135 oznaczono podwójnie (cokolwiek to znaczy) tys/ul [140-440], poprzednie badanie wykazalo 122 g/l [150-350]. Czekam na wizyte u hematologa, ale powoli sie rozsypuje ze strachu. Tłumaczę sobię, że jesli wyniki przez trzy lata nie pogorszyly się to chyba nie zawinę się zaraz z tego świata. Proszę o pomoc, bo to czekanie mnie wykończy. Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 12:30, data aktualizacji: 11:09 Konsultacja merytoryczna: Lek. Aleksandra Witkowska ten tekst przeczytasz w 5 minut U zdrowej osoby liczba płytek krwi w układzie krwionośnym zależy od równowagi między ich wytwarzaniem a niszczeniem. Zaburzenie tego procesu prowadzi do sytuacji, w której w organizmie jest za mało lub za dużo płytek krwi. Gdy organizm zbyt wolno wytwarza płytki, zbyt szybko je niszczy lub gdy oba te procesy toczą się jednocześnie, liczba płytek krwi obniża się. Wówczas mówimy o małopłytkowości. Getty Images Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Skazy krwotoczne Objawy małopłytkowości Leczenie małopłytkowości Wśród przyczyn małopłytkowości najczęściej wymienia się choroby szpiku kostnego (białaczki, chłoniaki), przerzuty innych nowotworów do szpiku (raka prostaty, płuc), zakażenia niektórymi wirusami (np. HIV, HCV, CMV, różyczką, mononukleozą), zakażenia gruźlicą, malarią, Helicobacter pylori, przyjmowanie pewnych szczepionek, zażywanie niektórych leków, kontakt z toksynami, promieniowanie oraz alkoholizm. Małopłytkowość wpływa niekorzystnie na hemostazę i krzepnięcia krwi. Jest także przyczyną występowania skaz krwotocznych. Według definicji prawidłowa hemostaza to mechanizm obronny naszego organizmu, którego zadaniem jest zapobieganie wypływowi krwi z naczyń. Inaczej mówiąc, chodzi o utrzymanie prawidłowego przepływu krwi w układzie krwionośnym, zarówno w chwili uszkodzenia tkanek organizmu, jak i w czasie jego prawidłowego funkcjonowania. Reakcje, które zachodzą w procesie hemostazy, prowadzą do powstania skrzepu włóknikowego. W zachowaniu równowagi hemostatycznej uczestniczą cztery układy – ściana naczynia krwionośnego, płytki krwi, układ krzepnięcia i układ fibrynolizy. Ściana naczyń i płytki krwi powodują mechaniczne zatrzymanie krwawienia (hemostaza pierwotna). Układ krzepnięcia odpowiada za długotrwałe zamknięcie uszkodzonego naczynia (hemostaza ostateczna). Zaś układ fibrynolotyczny zapewnia przywrócenie i utrzymanie przepływu krwi poprzez usuwanie nadmiaru skrzepu i zapoczątkowanie procesu gojenia się rany. Wszystkie zaburzenia prawidłowego przebiegu hemostazy mogą prowadzić do wystąpienia objawów skazy krwotocznej lub powikłań zatorowo-zakrzepowych. Skazy krwotoczne Najliczniejszą grupą skaz krwotocznych są te związane z małopłytkowością. Następną stanowią skazy związane z niedoborem osoczowych czynników krzepnięcia, a kolejną wynikające ze zmian naczyniowych. Skazy krwotoczne małopłytkowe mogą być związane z bardzo różnorodnymi czynnikami, dlatego też obraz samej choroby bywa niejednorodny. Choroba może mieć podłoże w przyspieszonym niszczeniu płytek krwi, upośledzeniu wytwarzania płytek przez szpik lub nieprawidłowym rozmieszczaniu płytek krwi. Samoistny rozpad płytek krwi jest procesem patologicznym i ma związek z nieprawidłowymi reakcjami układu odpornościowego. Za ograniczenie wytwarzania płytek krwi często odpowiada hipoplazja (kształtowanie się komórek niewłaściwej wielkości) lub aplazja (niewykształtowanie się) szpiku. Więcej jest przypadków hipoplazji, do której może prowadzić leczenie cytostatykami, lekami immunosupresyjnymi lub radioterapia. Wyodrębniono ponad 150 leków, których podawanie może dawać takie działania niepożądane. Są wśród nich nie tylko leki stosowane w leczeniu schorzeń nowotworowych, ale także leki przeciwcukrzycowe, nasercowe czy uspokajające. Do większości przypadków polekowych małopłytkowych skaz krwotocznych dochodzi wskutek bezpośredniego oddziaływania na szpik toksycznych substancji zawartych w leku. W przypadku małopłytkowości o podłożu reakcji odpornościowej, w organizmie chorego - tylko w obecności leku – powstają specyficzne przeciwciała. Przeciwciała te reagują z antygenem osoczowym i powstaje kompleks antygen-przeciwciało. Kompleks ten absorbowany jest przez płytki krwi. Te zostają uszkodzone i wyeliminowane z krążenia. Po lekach typu chinina lub chinidyna może pojawić się plamica alergiczna, która jest tzw. wybiórczym uszkodzeniem układu płytkotwórczego. W przebiegu plamicy liczba płytek krwi jest zwykle bardzo zmniejszona, co może skutkować krwawieniami narządowymi. Jednak odstawienie leków sprawia, że w ciągu kilku dni liczba płytek krwi powraca do normy. Małopłytkowość może wystąpić także u osób, które mają poważne niedobory witaminy B12 oraz kwasu foliowego. W celu potwierdzenia takich niedoborów należy wykonać badania, a ich wyniki omówić z lekarzem. Suplementy diety są dostępne bez recepty, jednak decyzję o zasadności ich stosowania i dawkowaniu powinien podjąć lekarz. Oto kilka przykładowych produktów: Witamina B12 w kapsułkach (porównaj ceny) Kwas foliowy w tabletkach(porównaj ceny) Kwas foliowy w aerozolu(porównaj ceny) Suplement diety z witaminą B12, witaminą B6 i kwasem foliowym(porównaj ceny) Małopłytkowość, która jest związana z nieprawidłowym rozmieszczeniem płytek krwi w układzie naczyniowym, pojawia się przy chorobach, w których dochodzi do powiększenia śledziony oraz w przypadku marskości wątroby, zakrzepu żyły śledzionowej, a także w tzw. zespołach rozrostowych, np. w ziarnicy złośliwej czy złośliwych chłoniakach nieziarniczych. Objawy małopłytkowości Niezależnie od przyczyny małopłytkowości objawy choroby są takie same. Są to wybroczyny, sińce, krwawienia z nosa lub dziąseł nasilające się nawet po drobnych urazach. Inną cechą choroby są obfite krwawienia przy niewielkich urazach lub zabiegach chirurgicznych. Sińce na skórze pojawiają się nawet przy niewielkim ucisku ciała. Wybroczyny przyjmują niekiedy znaczne obszary ciała. Obejmują skórę i tkankę podskórną nie tylko na kończynach, ale również na tułowiu. U kobiet może pojawić się obfite krwawienie z dróg rodnych. Do ciężkich powikłań małopłytkowości zalicza się krwawienia z przewodu pokarmowego oraz krwawienia śródczaszkowe. W diagnozowaniu małopłytkowości dokonuje się też badań krwi, które pokazują, że płytki krwi mają różną wielkość i nietypowe kształty. Zwykle można stwierdzić obecność płytek olbrzymich i bardzo małych. Małopłytkowość rozpoznaje się gdy liczba płytek krwi spada poniżej 150 000/mikrolitr. Leczenie małopłytkowości Zawsze jest uzależnione od przyczyny, która wywołała schorzenie z uwzględnieniem mechanizmu powstawania choroby. Im więcej informacji lekarz uzyska od pacjenta lub jego bliskich, tym lepiej będzie mógł opracować schemat leczenia. Ważne jest, aby w każdym przypadku małopłytkowości, powiedzieć lekarzowi o przyjmowanych lekach, kontakcie z substancjami toksycznymi, przebytych infekcjach lub przyjętych szczepieniach ochronnych. Jedna z cech leczenia jest eliminowanie kontaktu chorego z czynnikami wywołującymi chorobę, np. z substancjami toksycznymi. W przypadku krwawień z narządów chorym podaje się koncentraty płytkowe. Chorym podaje się także kortykosteroidy, ponieważ zmniejszają przepuszczalność włośniczek. Przy małopłytkowości toksycznej, czyli chorobie spowodowanej toksycznym działaniem niektórych leków lub innych substancji chemicznych, poprawa stanu zdrowia, czyli wzrost liczby płytek krwi następuje po 3-9 miesiącach. Podstawą leczenia jest natychmiastowe przerwanie stosowania leków, które doprowadziły do rozwoju małopłytkowości. Aby opanować nagłe krwawienia podaje się leki antyfibrynolityczne. Stosowanie rutyny czy witaminy C jest mało skuteczne w takich przypadkach. Tekst: Anna Jarosz zdrowie Bóle mięśniowe - przyczyny i leczenie. Domowe sposoby na bóle mięśniowe Prawie każdy odczuje bóle mięśniowe w pewnym momencie swojego życia. Część z nich jest normalna, gdy pojawia się kiedy zaczynamy nową aktywność fizyczną lub... Adrian Jurewicz Leczenie niepłodności. Weszła do środka i pokazała, jak wygląda "ten" pokój Nawet 20 proc. par w Polsce boryka się z problemem niepłodności. W związku z tym w naszym kraju wzrasta liczba ośrodków skupiających się na leczeniu tej... Tomasz Gdaniec Anafilaksja - przyczyny, objawy, leczenie. Pierwsza pomoc przy anafilaksji Anafilaksja jest ciężką reakcją alergiczną na jad, pokarm lub leki. Większość przypadków jest spowodowana użądleniem pszczół lub jedzeniem pokarmów, o których... Adrian Jurewicz Inkontynencja, czyli nietrzymanie moczu - przyczyny, rodzaje, sposoby leczenia Nietrzymanie moczu to dla wielu kobiet dolegliwość wstydliwa i niezwykle uciążliwa. Problem z trzymaniem moczu znacznie utrudnia bowiem codzienne funkcjonowanie.... Wole tarczycy - przyczyny, rodzaje, objawy i leczenie Wole tarczycy to widoczne zgrubienie szyi, które jest efektem nieprawidłowego funkcjonowania tego gruczołu. Pojawienie się wola tarczycy nie zawsze wskazuje na... Monika Wasilonek Choroba kociego pazura Choroba kociego pazura to choroba odzwierzęca spowodowana bakteriami Gram-ujemnymi, które przedostają się do organizmu na skutek zadrapania. Nosicielami bakterii... Stan przedcukrzycowy - objawy, diagnostyka i leczenie Stan przedcukrzycowy to zaburzenie, którego nie powinno się ignorować, ponieważ jego wystąpienie wpływa na spotęgowane ryzyka zachorowania na cukrzycę.... Monika Wasilonek Pęcherze na stopach - przyczyny, leczenie, zapobieganie, domowe sposoby Niemal każdy choć raz w życiu miał uciążliwe pęcherze na stopach. Pojawiają się one szczególnie wtedy, kiedy zakładamy nowe i jeszcze nierozchodzone lub po prostu... Niedobór potasu Niedobór potasu negatywnie wpływa na kondycję komórek nerwowych i ich interakcje z komórkami mięśniowymi. W efekcie traci na tym nie tylko układ nerwowy, ale i... Łysienie plackowate - przyczyny, objawy, diagnostyka i leczenie [WYJAŚNIAMY] Łysienie plackowate to choroba, w której uszkodzeniu ulegają mieszki włosowe, co skutkuje wypadaniem włosów. Choroba ta dotyczy osób w każdym wieku, jednak... Monika Wasilonek Rozmaz krwi u dzieci to specjalne badanie laboratoryjne krwi, które polega na mikroskopowej ocenie krwinek czerwonych, białych i płytkowych. Zwykle otrzymujemy polecenie wykonania takiego badania wówczas, kiedy w podstawowej morfologii (czyli innym badaniu krwi) pojawiły się jakieś nieprawidłowości, które wymagają dalszego i dokładniejszego wyjaśnienia. Oczywiście, rodzice chcieliby móc natychmiast zinterpretować wszystkie wyniki, znać normy, wiedzieć co może oznaczać podwyższenie jednego z elementów albo wynik zbyt niski – wszystko po to, by upewnić się, że ich pociecha jest zdrowa! Wyjaśniamy zatem jak wykonuje się rozmaz krwi u dzieci, kiedy konieczna jest morfologia krwi obwodowej z rozmazem, jakie są normy i co może oznaczać wynik, który się w nich nie mieści! Rozmaz krwi u dzieci – co to za badanie? Rozmaz krwi u dzieci jest specjalnym badaniem laboratoryjnym, wykonywanym z krwi obwodowej, które polega na mikroskopowej ocenie krwinek czerwonych, białych i trombocytów, czyli krwinek płytkowych. Badanie to należy wykonać w odpowiedni sposób – do jego wykonania służy krew pełna, pobrana bez antykoagulantu (tak zwana krew natywna), albo też na antykoagulant, przy czym w pierwszej wersji badanie musi zostać wykonane od razu. Przy drugiej metodzie musi minąć trochę czasu od pobrania do momentu wykonania badania – maksymalnie 3 godziny. W praktyce wykorzystuje się raczej tę drugą opcję, mieszcząc się w podanym czasie, ale jednak na spokojnie przekazując próbkę do laboratorium i przygotowując ją do badania. Kiedy wykonać rozmaz krwi u dziecka? Morfologia krwi jest jednym z najważniejszych badań laboratoryjnych, służących ocenie stanu zdrowia człowieka. Dzięki temu badaniu można sprawdzić na przykład czy w organizmie toczy się jakiś stan zapalny, czy ktoś nie ma jakiejś choroby zakaźnej, nie cierpi na niedokrwistość lub nadkrwistość – i ogólnie w jakiej jest formie. Czasami lekarz podczas wizyty od razu jest w stanie stwierdzić konkretną chorobę, jednak nie wiadomo co jest jej przyczyną. Innym razem dopiero wyniki badań krwi pokazują, że choć z pozoru wszystko jest w porządku, tak naprawdę mały organizm boryka się z jakimś problemem zdrowotnym. Morfologię wykonuje się profilaktycznie i zawsze wtedy, gdy chcemy się upewnić, czy ktoś jest chory – to podstawowe badanie, którego wynik decyduje o dalszym postępowaniu. Jeśli morfologia pokazała jakiś problem, konieczne jest często wykonanie dodatkowego badania sprawdzającego – to właśnie rozmaz krwi. Ukazuje on obraz wszystkich typów leukocytów – co jest pomocne do stwierdzenia z jaką chorobą mamy do czynienia. U dzieci to szczególnie ważne, ponieważ często nie są one w stanie samodzielnie powiedzieć co im dolega, co i gdzie boli oraz jak się czują. Odpowiednia diagnostyka to zatem podstawa zastosowania właściwego, skutecznego leczenia! Rozmaz krwi u dziecka – normy Wykonanie rozmazu krwi obwodowej potrafi pokazać jaki typ choroby zaatakował organizm. W ten sposób można nawet odkryć, że ktoś ma białaczkę! Z tego względu warto znać obowiązujące normy, żeby od razu (o ile mamy dostęp do wyników) upewnić się, że wszystko jest w porządku i nie czekać na interpretację przez lekarza. Z drugiej strony jeśli jakiś wynik nas zaniepokoi, lepiej zaczekać na lekarski werdykt, zamiast wpadać w panikę – czasem małe przekroczenie normy nie oznacza niczego strasznego, więc nie należy się niepotrzebnie i przesadnie denerwować. Jeśli chodzi o normy, należy brać pod uwagę te, które są związane z leukocytami, ponieważ rozmaz odnosi się co najmniej do 5 ich typów. Parametry to: LYMPH MONO BASO EOS NEUT PLT. Przyjęte dla białych krwinek normy prezentują się zaś następująco: granulocyty obojętnochłonne o jądrze pałeczkowatym 3-5% granulocyty obojętnochłonne o jądrze segmentowanym 50-70% granulocyty kwasochłonne 2-4% granulocyty zasadochłonne 0-1% monocyty 2-8% limfocyty 25-40%. Łatwo ocenić, że jeśli w organizmie nie toczy się żaden stan choroby, nie ma powodu, żeby białe krwinki – które są przecież częścią układu odpornościowego – musiały zwiększać swoją liczbę i szykować się do akcji. Dlatego też wynik, który mieści się we wszystkich tych normach oznacza, że w ciele najprawdopodobniej nie dzieje się nic niepokojącego. Jeśli jednak lekarz zlecił wykonanie dodatkowego badania rozmazu krwi, to znaczy, że sama morfologia mogła ukazać pewne nieprawidłowości. Zapewne będą one widoczne w wynikach rozmazu krwi. Tylko co oznaczają? Rozmaz krwi u dzieci – wyniki i interpretacja Wykrycie przyczyny występowania wielu objawów u dzieci jest możliwe właśnie dzięki badaniom krwi oraz badaniom moczu. Są to podstawowe badania, jakie zleca lekarz pediatra, jeśli dziecko na coś zachorowało. Dzieci oczywiście nie lubią tego badania – bo kto lubi, gdy pobiera mu się krew? Jednak czasem jego wykonanie jest konieczne. Żeby jednak niepotrzebnie nie stresować dziecka, pobieranie krwi jest stosowane tylko w przypadku, gdy dzieje się coś złego. Podobnie rzecz ma się u niemowląt. Co więcej, interpretację wyników rozmazu krwi u małych dzieci warto jednak pozostawić lekarzowi, bo normy są oczywiście inne, niż w przypadku osób dorosłych. Wszystko zmienia się wraz z wiekiem, a w dodatku niektóre laboratoria mają swoje sposoby oznaczania. Wynik jest uznawany za prawidłowy, gdy mieści się w przedziale uznawanym za normalny. Warto zatem wiedzieć, że: Norma dla granulocytów zasadochłonnych (bazofile) wynosi: u noworodka: 0-1 u niemowlęcia do 12 miesiąca życia: 0-1 w wieku 2-6 lat: 0-1 w wieku 7-12 lat: 0-1 . Norma dla granulocytów kwasochłonnych (eozynofile) wynosi: u noworodka: 1-5 u dziecka do 12 miesiąca życia: 1-5 u dzieci w wieku 2-6 lat: 1-5 u dzieci w wieku 7-12 lat: 1-5. Norma dla granulocytów obojętnochłonnych (neutrofile) wynosi: u noworodka: 50-85 u dzieci do 12 miesiąca życia: 30-50 u dzieci w wieku 2-6 lat: 36-55 u dzieci w wieku 7-12 lat: 40-60. Norma dla limfocytów wynosi: u noworodków: 15-45 u dzieci do 12 miesiąca życia: 45-65 u dzieci w wieku 2-6 lat: 40-60 u dzieci w wieku 7-12 lat: 36-55. Norma dla monocytów wynosi: u noworodków: 1-5 u dzieci do 12 miesiąca życia: 2-7 u dzieci w wieku 2-6 lat: 2-7 u dzieci w wieku 7-12 lat: 1-6. Jak więc widać, jeśli chodzi o rozmaz krwi obwodowej, normy są zmienne i uzależnione w dużej mierze od wieku dziecka. Nadal jednak ich przekroczenie wskazuje na stan chorobowy. Na przykład eozynofile podwyższone u dziecka mogą świadczyć o istnieniu w jego organizmie jakichś chorób zakaźnych, ale również mogą wskazywać na alergiczną odpowiedź organizmu. Zwiększenie liczby EOS w organizmie obserwowane jest na przykład wtedy, gdy człowiek cierpi na katar sienny – wynikający przecież z nadwrażliwości układu odpornościowego i toczenia batalii z alergenami, które innych osób nie uczulają. Z drugiej jednak strony może też w tym wypadku chodzić o choroby pasożytnicze czy hematologiczne. Przekroczenie norm zdarza się jednak w tym przypadku również i wtedy, gdy u danej osoby stosowane są niektóre leki – na przykład penicyliny. Rozmaz krwi u dzieci – przekroczenie norm Jeżeli otrzymane wyniki nie mieszczą się w normach, warto wiedzieć, na co może to wskazywać. Jak już wspomniano, w przypadku EOS może chodzić między innymi o atak pasożytów, chorobę zakaźną, ale także na przykład alergię. A co jeśli normy zostały przekroczone w przypadku innych białych krwinek? Jeśli chodzi o bazocyty (bazofile), być może dziecko cierpi na alergię, przewlekły stan zapalny układu pokarmowego, ma niedoczynność tarczycy, czy też chorobę Hodgkina. Może to również świadczyć niestety o przewlekłej białaczce szpikowej. Z kolei otrzymanie wyniku poniżej normy wskazuje na ostre infekcje czy nadczynność tarczycy. Warto wiedzieć, że także silny stres może wpłynąć na organizm na tyle wyczerpująco, by obniżyć boziom BASO. Jeśli chodzi o neutrocyty (neutrofile), zwiększenie ich liczby obserwowane jest między innymi przy chorobach nowotworowych, ale i w zakażeniach miejscowych oraz ogólnych, jak też na przykład po urazach. Jeśli zaś ich poziom w otrzymanym wyniku jest zbyt niski, najprawdopodobniej doszło do zakażenia organizmu grzybami czy bakteriami. Możliwe, że to gruźlica czy dur, ale równie dobrze może chodzić o wirusy, w tym grypy i różyczki. Jeśli chodzi o monocyty, przekroczenie dopuszczalnej normy najprawdopodobniej wskazuje na gruźlicę, brucelozę, dur, mononukleozę zakaźną, chorobę Leśniowskiego-Crohna, zapalenie wsierdzia, zakażenia pierwotniakowe, ale też niestety może to być jedna z oznak choroby nowotworowej. Spadek monocytów poniżej dopuszczalnej normy świadczy o infekcjach, które zaatakowały organizm. Jeśli chodzi o limfocyty, przekroczenie ich dopuszczalnej normy w badaniu może oznaczać między innymi obecność w organizmie chłoniaka, krztuśca, gruźlicy, ale też na przykład takich chorób jak różyczka, świnka czy odra. Niestety, może także chodzić o szpiczaka mnogiego, przewlekłą białaczkę limfatyczną, czy też różne choroby autoimmunulogiczne. Jeśli z kolei otrzymany wynik wskazuje na niepokojący spadek limfocytów poniżej normy, może być to efekt ciężkiego zakażenia wirusowego, które dopadło organizm. Może to jednak również być efekt stosowania kortykosteroidów o działaniu przeciwzapalnym i przeciwalergicznym. Należy zatem zgłaszać lekarzowi o wszystkich lekach, które były w ostatnim czasie stosowane. Podwyższone erytrocyty u dziecka Erytrocyty to czerwone krwinki, którym to właśnie nasza krew zawdzięcza swoją czerwoną barwę. Chociaż sam rozmaz krwi u dzieci skupia się raczej na odpowiedzi białych krwinek, odpowiedzialnych za odporność i walkę o zdrowie, to jednak sama morfologia krwi bada zarówno obecność białych krwinek, jak i krwinek czerwonych oraz trombocytów. Jeśli w badaniu pojawiły się jakieś nieprawidłowości związane właśnie z krwinkami czerwonymi, to warto wiedzieć z czego mogą one wynikać i na co mogą wskazywać. Zadaniem czerwonych krwinek jest dotlenianie wszystkich komórek naszego ciała oraz oczyszczanie ich z dwutlenku węgla. Badanie erytrocytów i tak jest konieczne u dziecka, ponieważ to właśnie dzięki niemu można określić grupę krwi, a to niezwykle istotna informacja, jaką każdy z nas powinien posiadać. Niedobór erytrocytów może oznaczać anemię lub niedokrwistość rzekomą. Z interpretacją zbyt małej ich ilości większość osób nie ma raczej problemu – raczej wszyscy kojarzymy, że to skutek anemii. Jednak co w sytuacji, gdy czerwonych krwinek u dziecka jest zbyt wiele? Wówczas występuje tak zwana nadkrwistość, niestety raczej niebezpieczna. Może ona wskazywać na jakąś przewlekłą chorobę płuc, wadę serca oraz niestety może mieć związek z pojawieniem się w organizmie jakiegoś nowotworu. Warto jednak przeprowadzić kolejne badania i poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych przez dziecko lekach, ponieważ pewne leki przeciwalergiczne i przeciwzapalne również mogą podwyższyć poziom czerwonych krwinek, jeśli stosuje się je przez długi czas. Płytki krwi u dziecka – badania Płytki krwi to inaczej krwinki płytkowe, nazywane również trombocytami. Odpowiedzialne są za procesy krzepnięcia. To dzięki nim na ranach tworzą się strupy, które zapobiegają dalszej utracie krwi i przyspieszają gojenie. Trombocyty są niezwykle ważnym elementem krwi, dlatego podstawowe badania sprawdzają również i ich ilość. Jeśli normy zostają przekroczone, może to oczywiście świadczyć o stanie chorobowym, który toczy się w organizmie człowieka. Normy płytek krwi mogą zostać przekroczone również u dzieci – o czym może to świadczyć? W badaniu płytki krwi będą oznaczone jako PLT. Morfologia wskaże, czy ich ilość jest odpowiednia, przy czym za groźne uważa się zarówno przekroczenie norm, jak i uzyskanie wyniku poniżej normy. Podwyższony wynik to nadpłytkowość. Może ona być wynikiem zaburzeń funkcjonowania szpiku, albo też być wynikiem różnych chorób – w tym stanów zapalnych czy nowotworów. Nadpłytkowość jest jednak diagnozowana również po długotrwałym i intensywnym wysiłku, po przebytych operacjach, krwotokach czy w wyniku anemii spowodowanej niedoborem żelaza. Z kolei otrzymanie w badaniu morfologii wyniku zbyt niskiego dla płytek krwi oznacza małopłytkowość. Jest ona często diagnozowana u noworodków, jako konsekwencja różnych infekcji okołoporodowych. Z czasem wszystko ulega unormowaniu, dlatego raczej nie ma się czym niepokoić. Jednak jeśli na małopłytkowość choruje dziecko starsze lub osoba dorosła, może to być skutek działania niektórych leków, ale też niewydolności nerek czy przy zwłóknienia szpiku. Jest to również możliwa oznaka jakiegoś zakażenia wirusowego w organizmie. Jak przygotować dziecko do badań? Dzieci ogólnie rzecz biorąc boją się badań – choć są ciekawskie i lubią nowe miejsca oraz nowe rzeczy, to jednak pobieranie krwi jest nieprzyjemne. Nawet dorośli tego nie lubią, a co dopiero dzieci! Dorosła osoba jakoś zaciśnie zęby, choć i tak jest naprawdę wielu dorosłych, którzy unikają badań z krwi jak tylko mogą. Dziecko trzeba więc tym bardziej przygotować do wykonania podobnego badania – żeby zminimalizować stres, który będzie odczuwało. Przede wszystkim rodzice nie mogą wmawiać dzieciom, że bólu w ogóle nie będzie. Dziecko na pewno go poczuje, a nadwątlone zaufanie do rodziców na pewno nie zostanie łatwo odzyskane. Będzie to miało swoje skutki przy następnych, dowolnych badaniach – dziecko nigdy już nie będzie wierzyć, że będą one bezbolesne, choćby miało to być USG. Warto powiedzieć dziecku, że poczuje ukłucie, ale że nie będzie ono szczególnie nieprzyjemne i że potrwa bardzo krótko – jak ukłucie komara. Uprzedzony maluch będzie na to lepiej przygotowany psychicznie i nie będzie się martwił, że coś poszło nie tak, skoro rodzice mówili, że miało nie boleć! Są i tacy rodzice, którzy w ogóle nie mówią dziecku o badaniu, chcąc ograniczyć jego stres, ale przecież maluch – widząc obcych ludzi i obserwując przebieg pobierania próbek – będzie jeszcze silniej zestresowany. Nie będzie bowiem wiedział co go czeka. Czasami w niedługi czas po pierwszym badaniu trzeba przejść drugie, gdy na przykład lekarza zaniepokoiła hemoglobina powyżej normy czy nadmierna ilość białych krwinek. Dziecko przyjdzie na badanie rozmazu krwi spokojniejsze, gdy będzie miało za sobą spokojną pierwszą wizytę. Morfologia to badanie krwi, które dostarcza ważnych informacji na temat typów i ilości komórek we krwi, w szczególności czerwonych krwinek, płytek krwi oraz białych krwinek. Morfologia krwi jest wykonywana w ramach rutynowych badań kontrolnych, a także po wystąpieniu u dziecka niepokojących objawów takich jak osłabienie organizmu, zmęczenie oraz skłonność do siniaków. Badanie to pozwala zdiagnozować wiele chorób, na przykład anemię lub infekcje u dziecka. Zobacz film: "Jak wzmocnić odporność u dzieci?" 1. Co bada morfologia u dzieci? Badanie ma na celu między innymi określenie ilości białych krwinek. Są to komórki, które chronią organizm przed infekcją. Jeśli u dziecka rozwija się infekcja, białe krwinki atakują i niszczą bakterie, wirusy lub inne organizmy, które zaatakowały jego ciało. Białe krwinki są większe niż czerwone krwinki, ale ich liczba jest mniejsza. Gdy jednak organizm dziecka walczy z infekcją bakteryjną, ilość białych krwinek rośnie bardzo szybko. Liczba tych komórek pozwala wykryć infekcję lub ocenić, jak dobrze organizm radzi sobie z leczeniem raka. Oprócz ilości białych krwinek w czasie morfologii dokonuje się oceny typów tych komórek. Główne rodzaje białych krwinek to: neutrofile, limfocyty, monocyty, eozynofile oraz bazofile. Wszystkie typy białych krwinek odgrywają jakąś rolę w ochronie organizmu. Zbyt mało lub zbyt dużo poszczególnych rodzajów białych krwinek może wskazywać na infekcję, reakcję alergiczną lub toksyczną, a także na wiele chorób, na przykład na białaczkę. We krwi najwięcej jest zwykle neutrofili oraz limfocytów, przy czym dzieci do ósmego roku życia mają zazwyczaj więcej limfocytów niż neutrofili. Następnie zachodzą zmiany, w wyniku których dzieci mają więcej neutrofili niż limfocytów. Właściwa ilość białych krwinek jest podobna dla dzieci i dorosłych, ale u noworodków liczba tych komórek jest znacznie większa. W ciągu dwóch pierwszych tygodni życia ilość białych krwinek maleje. Dla większości dzieci oraz dorosłych normą jest 4500-11 000 białych krwinek na mikrolitr. Dla kontrastu, u noworodków wartości te wynoszą zwykle 9000-30 000 białych krwinek na mikrolitr. Morfologia bada również ilość czerwonych krwinek. Dostarczają one tlen z płuc do reszty ciała. Ponadto transportują dwutlenek węgla z powrotem do płuc, by organizm mógł się go pozbyć. Jeśli liczba czerwonych krwinek jest niska, co w praktyce oznacza anemię, organizm dziecka nie otrzymuje wystarczającej ilości tlenu. Z kolei jeżeli czerwonych krwinek jest zbyt dużo, mogą one zlepiać się i blokować niewielkie naczynia krwionośne. Dzięki morfologii możliwe jest również ustalenie ilości płytek krwi. Są to najmniejsze komórki krwi, które odgrywają ważną rolę w procesie krzepnięcia krwi. W razie krwawienia płytki krwi łączą się i „zatykają” powstałą dziurę. Jeśli u dziecka jest zbyt mało płytek krwi, może dochodzić do niekontrolowanych krwawień. Morfologia pozwala również ustalić hematokryt – objętość czerwonych krwinek we krwi. Hematokryt oraz hemoglobina (cząsteczka transportująca tlen i nadająca kolor czerwonym krwinkom) to dwa główne wyznaczniki anemii oraz policytemii. 2. Przebieg morfologii u dzieci Do badania krwi nie trzeba się przygotowywać, ale należy uprzedzić dziecko o szczegółach pobierania krwi. Osoba wykonująca badanie uciska górną część ręki dziecka, by zatrzymać przepływ krwi. Dzięki temu żyły w dolnej części ręki stają się większe i łatwiej nakłuć je igłą. Następnie osoba wykonująca badanie dezynfekuje miejsce nakłucia alkoholem i nakłuwa żyłę. Do igły dołączony jest mały pojemnik, który napełnia się krwią. Igła zostaje wyjęta, a do miejsca nakłucia przyciska się wacik. Dziecko powinno przytrzymywać go przez pewien czas, by w miejscu pobrania krwi nie pojawił się siniak. Pobieranie krwi nie jest bolesne, choć moment wkłucia igły nie należy do przyjemnych. Warto pamiętać, że na wynik badania wpływ mają różne czynniki. Rezultat morfologii może być nie do końca wiarygodny, jeśli: ucisk ręki podczas pobierania krwi był długotrwały, dziecko przyjmuje leki zmniejszające liczbę płytek krwi, liczba białych krwinek lub trójglicerydów jest bardzo wysoka – w takiej sytuacji można uzyskać fałszywie wysoki poziom hemoglobiny, dziecko ma powiększoną śledzionę – może ona powodować niską liczbę płytek krwi lub białych krwinek, płytki krwi sklejają się w pobranej próbce. Dzieci zwykle boją się pobierania krwi, ale gdy zachodzi podejrzenie infekcji i chorób, morfologia pomaga szybko i w miarę bezboleśnie wykryć wiele nieprawidłowości. polecamy

niskie płytki krwi u dziecka forum